Liberale nostalgie als haperende kritiek
Socioloog Rudi Laermans betoogt dat Doe zelf normaal van Maxim Februari uiteindelijk gestoeld is op liberale nostalgie. Februari ziet twee acute gevaren voor de democratische rechtstaat: de groeiende rol van digitale technologieën en de tot grootscheeps ingrijpen nopende klimaatcrisis. Laermans stelt echter dat de rechtstaat nooit een liberale idylle was van politieke autonomie. In zijn tegendraadse lezing van Februari wijst hij op andere krachten die de rechtstaat bedreigen.