sondro syoro / zonder oevers
noem geen strijd een bevrijding uit de tanden van een holle canon
de eerste keer is een naamgeving het volgende alles wat we achterlieten
op het erf dat we ingeruild voor een bodem blootgelegd & die zo haarzelf opnieuw
weerbaar leest in de naweeën van haar europese vervuiling.
de stillen kennen geen noemen in de annalen van een dorre geschiedschrijving
ik wil je vertellen over iedereen genesteld in de laffe zonde die vergeten heet
draag in mijzelf niet genoeg om het appèl te slijpen.
we kennen elk het water dat troebel door de aderen
van een gesitueerde heimwee wast maar een bodem is een lange adem
vertel me niets van wat past in je meetbare schaal de massa is een buik vol
van namen die deze geringe scherptediepte niet overleefden.
wat anders dan allusies naar steeds weer dezelfde die we de kroon
op het hoofd plaatsen … alsof het rood dat we optekenden
in het grootboek niet de leegroof was van de rijpe vruchten beschermd
achter gewelfde botten de neveneffecten niet een opeisen
van wat ook hun nalatenschap.
waka boeng als rouwroep voor alle hiaten in het rizoom
die zich slechts als kanonnenvlees welkom kennen want wat uiteen gereten
wordt zelden gerepareerd terug in elkaar gevouwen & wie getuigt er
voor de getuigen herhaal deze vraag
opnieuw & opnieuw & opnieuw & opnieuw & opnieuw & opnieuw
om van een massa geen stemloos orgaan te maken.
de massa is een traag fenomeen
ik leerde dit in mijn tienerjaren als eerste wet van wederom een of andere witmang
wellicht de kankantri wellicht de colakreek & haar spukutori
wellicht alles wat nagalm vindt in de holten die lichamen voor ons achterlieten
het ontberen is nooit een romantiek om naar terug te verlangen
elke regelbreuk een open wond waaruit meer dan mens verdampt
ik zag hoe zwart we waren hoe zelfs de zon op die lengtebreedtegraden
de massa vergat haar spotlicht te bieden als offerande.
wat zijn we nog als de oevers kwijt
en stemmen op drift in alles wat er overbleef diepdiep rood
dat overbleef in nieuwe kinderen die wortelschieten in rouwgrond
diepdiep rood als in het register waarin de namen terloops
& het zwijgen diepdiep rood & het zwijgen
Illustraties door Brian Elstak
