Wonderen van de kwantumbiologie

De biologie als wetenschap beleeft momenteel hoogtijdagen. Vooral op twee terreinen. Het eerste is de evolutietheorie. Wij beleven op dit moment een evolutionair fenomeen dat slechts eens in de tientallen miljoenen jaren optreedt – de laatste keer 65 miljoen jaar geleden. Een echte massa-extinctie. De combinatie van global warming, steeds agressievere landbouwgiffen tegen insecten en planten, massaal kunstmestgebruik, de extreem hoge productiviteit van genetisch gemanipuleerde land- en bosbouwgewassen in monocultuur, overbevissing van de oceanen, de uitbreiding van megacity’s voor een menselijke populatie die richting de tien miljard koerst, de mondiale verbreiding via menselijke verkeersmiddelen van planten en dieren naar gebieden zonder natuurlijke vijanden met als gevolg leeggevreten landschappen, meren en kusten – en nog zo wat factoren –, dit alles drijft de snelheid waarmee soorten uitsterven op tot zo’n hoogte dat binnen een eeuw de allerzwaarste massa-extinctie uit de geschiedenis, die aan het eind van het Perm 245 miljoen jaar geleden, overtroffen lijkt te gaan worden. Negentig procent van de soorten in zee, 60 procent van die op land stierven toen uit. De ecosfeer rond de aarde had twintig miljoen jaar nodig om van de klap te herstellen en een nieuwe volwaardige soortenmix, een bloeiende ecosfeer te creëren. Er wordt wereldwijd toponderzoek aan deze zesde massa-extinctie gedaan, het indrukwekkendst verzameld in de duizenden pagina’s tellende rapporten van het Intergovernmental Panel on Climate Change.