Europa’s droom
Europa heeft een droom die haar nooit lijkt te verlaten, zelfs niet wanneer hij omslaat in een nachtmerrie. Die droom heet de oudheid. In elke fase van haar geschiedenis grijpt ze naar die oudheid terug en telkens weer zoekt zij voor haar eigen handelen een aanknopingspunt in dat verre verleden alsof ze zich daarmee te rechtvaardigen denkt, alsof het nodig is in die antieke spiegel te kijken om zichzelf bestaansrecht te geven.